Woensdag ben ik bij KBC twee nieuwe kaartlezers gaan halen, eentje om te gebruiken en eentje voor reserve. Maar woensdagavond doe ik per ongeluk een handeling met die kaartlezer die ik in gebruik heb, waardoor die “vuil” is. Dus, ik moet een nieuwe. Vandaag (vrijdag) ging ik weer naar KBC, en vroeg een kaartlezer. Het was dezelfde mevrouw als woensdag, en ze zei: “Ik heb jou woensdag er al twee gegeven, ik ga er nu geen nieuwe geven.”, dus smeekte ik of ik voor de laatste keer eentje mocht hebben en uiteindelijk gaf ze mij er eentje, na beetje aandringen van mij, maar ze gaf eentje met een beschadigd doosje, en het lag aan de balie, waardoor ik vermoedens had dat het een al gebruikte is. Woensdag kreeg ik er twee splinternieuwe uit de schuif. Dan ben ik naar KBC Burgstraat gegaan voor een nieuwe, met onbeschadigd doosje. Maar helaas kreeg ik daar ook eentje met beschadigd doosje. Dus ik terug naar KBC Kouter, met die twee kaartlezers. En toen zei ik dat ik naar huis was geweest en die van thuis ben gaan halen, dat ik die twee die ik bijhad wou wisselen met eentje uit de schuif. Ze zei dat dit oké was voor één keer, dus dat ik nu geen kaartlezers meer krijg. Ik vertel dit, om aan te tonen hoe moeilijk mijn leven is, hoeveel energie ik moet steken in iets, door mijn OCD, dat voor anderen heel klein en onbelangrijk lijkt, maar dat voor mij heel erg belangrijk is. Hier ben ik dan ook meer dan een uur mee bezig geweest, terwijl voor anderen een gebruikte kaartlezer prima is…
Wat ik ook nog wil vertellen, is dat ik de lakens aan het wassen ben, daar kom ik zo op terug. Vlak voor ik binnen ging bij KBC Kouter voor de eerste keer vandaag, deed ik m’n handschoentjes uit, in de hoop dat ze me dan niet zou herkennen, omdat ik al vermoedde dat ze het niet zomaar zou meegeven. Toen ik in KBC Burgstraat kwam, zag ik dat het daar een deur was die je zelf moet openen. Om binnen te gaan kon ik met mijn voet duwen, maar om buiten te gaan, moest ik de deur aanraken. En, niet goed nagedacht, deed ik de deur open met mijn arm/mouw. Maar, ik ben dus mijn lakens van bed aan het wassen, en dus moet ik sewwens de lakens in de droogkast doen, en moeten mijn mouwen proper zijn zodat als ik per ongeluk met de propere lakens tegen mijn mouwen kom, dat dit niet een grote ramp is. Dit is dus weer een voorbeeld van iets heel kleins, dat voor mij mega groot en dus mega belangrijk is.